Multimedia
Filmy
W tym miejscu przedstawiamy fragmenty filmowe z tej części ekspozycji, która została poświęcona kinu ekspresjonizmu - są to urywki filmów, wyselekcjonowane z części wszystkich dzieł, które powstały w dobie omawianego nurtu. Zamieszczamy również fragmenty materiału dotyczącego historii teatru rosyjskiego i radzieckiego. Na ich podstawie możemy obserwować ewolucję tych teatrów, jak również zapoznać się z wielkimi postaciami tego okresu. Dołączamy także materiał autorskiej animacji wykonany w kontekście tematyki wystawy. Wśród klipów znajduje się skrót z realizacji video, koncertu na żywo do projekcji Gabinetu Dr Caligari, który miał miejsce w auli Politechniki Wrocławskiej. Znajdziemy tutaj również zapowiedź telewizyjną wspomnianego wydarzenia, jak i news z wernisażu na Politechnice Wrocławskiej.
Należy tutaj podkreślić wagę Gabinetu Dr Caligari jako filmu, który zapoczątkował nurt ekspresjonistyczny w niemieckiej kinematografii. Co prawda już w roku 1913 Stellan Rye wyreżyserował Studenta z Pragi, w którym pojawiły się pewne elementy wskazujące na ekspresjonizm, ale w pełni objawia się on właśnie w filmie z 1919 roku, który reżyserował R. Wiene. Jak widać na załączonym fragmencie, film ten kręcony jest według konwencji gotyckiej- ponura, ciemna i tajemnicza sceneria, frenetyczne obrazy, nastrój grozy. Wizji tej towarzyszy ściśle dopasowana muzyka, która na równi z przedstawionym obrazem tworzy ekspresjonistyczny klimat.
Muzyka
W zakładce tej prezentowane są utwory muzyczne z okresu ekspresjonizmu niemieckiego, jak również współczesne nagrania powstałe w wyniku inspiracji tymże nurtem. Znajdziemy tu obowiązkowe kompozycje Arnolda Schonberga, Antona Weberna czy Albana Berga. W celu wzbogacenia części muzycznej wystawy, pani Nastazja Babska skomponowała i wykonała kilka utworów, które składają się na opowieść o ekspresjonizmie widzianym współcześnie.
Wszyscy trzej kompozytorzy, których muzykę mamy okazję wysłuchać, byli ze sobą powiązani. Anton Webern był uczniem Arnolda Schonberga, współpracował zaś z Albanem Bergiem i wraz z nim zajmował się zjawiskiem serializmu. Ich badania i teorie wniosły wiele do wczesnego etapu kształtowania się muzyki współczesnej.
Jednak tych znanych twórców łączyło przede wszystkim wspólne zainteresowanie muzyką dodekafoniczną, której twórcą był Schonberg. Odrzucił on znane i tradycyjne podejście do harmonii i melodii. Dodekafonia polegała w skrócie na odrzuceniu tonalności, zaś utwór dodekafoniczny składa się z serii dwunastu dźwięków.
